Τα εκτυπωμένα ηλεκτρονικά (Printed Electronics - PE) είναι μια αναδυόμενη τεχνολογία με μοναδικά χαρακτηριστικά, η οποία είναι συμπληρωματική ως προς τις συμβατικές τεχνολογίες.
Η τεχνολογία PE συνδυάζει τις τεχνικές προσθετικής ανάπτυξης (additive manufacturing) και την ηλεκτρονική λειτουργικότητα έτσι ώστε να καταστήσει δυνατή την ανάπτυξη καινοτόμων διατάξεων με χρήση ποικίλων υλικών που κατασκευάζονται στο σημείο χρήσης, οικονομικά και φιλικά προς το περιβάλλον σε ένα ευρύ φάσμα υποστρωμάτων (εύκαμπτα ή άκαμπτα).

Η τεχνολογία PE επιτρέπει την υλοποίηση σύγχρονων εφαρμογών Διαδικτύου των Πραγμάτων (ΙοΤ) όπως έξυπνες συσκευασίες, έξυπνες ετικέτες, φορετά ηλεκτρονικά, εύκαμπτες
οροδιαγνωστικές διατάξεις, ηλεκτρονικό δέρμα κτλ. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια έχουν καταγραφεί πολυάριθμες επιθέσεις που βασίζονται σε υλικό, γεγονός που ενισχύει την καθοριστική σημασία των θεμάτων ασφαλείας των πλατφορμών υλικού.

Δεδομένου ότι οι στοχευόμενες εφαρμογές PE μπορούν να εκτελούν ζωτικές λειτουργίες και να περιέχουν ευαίσθητες πληροφορίες, όπως εμφυτεύσιμες συσκευές και patches
παρακολούθησης της υγείας, ελαττώματα ασφαλείας και ζητήματα εμπιστοσύνης μπορούν να προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα. Επιπλέον, τα μοναδικά χαρακτηριστικά της τεχνολογίας PE, έχουν ως αποτέλεσμα μεγαλύτερη ευπάθεια σε επιθέσεις που βασίζονται σε υλικό και νέα ζητήματα εμπιστοσύνης (trust issues), όπως αντίστροφη μηχανική (reverse engineering), παραχάραξη (counterfeiting) και trojans υλικού. Αυτή η διατριβή στοχεύει σε μια ειδική για την τεχνολογία αξιολόγηση των απειλών σε επίπεδο υλικού και των αντίμετρών τους για την εξασφάλιση της πιστοποιημένης λειτουργίας διατάξεων εκτυπωμένων ηλεκτρονικών σε εφαρμογές ΙοΤ. Για την επίτευξη του συγκεκριμένου στόχου θα μελετηθούν και θα εξεταστούν διάφορες προσεγγίσεις οι οποίες μπορούν να εξασφαλίσουν ταυτοποίηση σε επίπεδο υλικού, όπως για παράδειγμα η χρήση μη κλωνοποιήσιμων φυσικών παραμέτρων (Physical Unclonable Function [pPUF]).

Σκοπός αυτής της διδακτορικής διατριβής είναι η επαναπροσέγγιση του τρόπου λειτουργίας των δικτύων διανομής και η βέλτιστη διαχείριση της ενέργειας υπό το πρίσμα της σύγχρονης ενεργειακής μετάβασης και της ενεργειακής κρίσης λαμβάνοντας υπόψη διανεμημένη παραγωγή (είτε παραγωγή ενέργειας από ορυκτά καύσιμα, πχ. ντιζελογεννήτριες, είτε παραγωγή από ΑΠΕ), συστήματα αποθήκευσης και σταθμούς φόρτισης ηλεκτρικών οχημάτων.

Η προτεινόμενη βελτιστοποίηση αφορά τέσσερις βασικούς άξονες:

1. Τον ημερήσιο προγραμματισμό του δικτύου
2. Τον έλεγχο (προβλεπτικός έλεγχος)
3. Τη διαχείριση εκτάκτων περιστατικών, όπως είναι η μερική αποσύνδεση της παραγωγής, η νησιδοποίηση και η ολική διακοπή λειτουργίας (blackout) του συστήματος
4. Την οικονομική βιωσιμότητα των σχετικών επενδύσεων.
   

Σε αντίθεση με υπάρχουσες μεθοδολογίες, οι οποίες εστιάζουν στην ελαχιστοποίηση του κόστους για τον διαχειριστή του δικτύου, η παρούσα πρόταση εστιάζει στη μεγιστοποίηση της αυτονομίας του δικτύου, με έμφαση στο ενεργειακό του αποτύπωμα. Επίσης, στοχεύει στην υλοποίηση μιας πλατφόρμας που θα ενσωματώνει τις παραπάνω λειτουργίες ώστε να παρέχει μια ενιαία προσέγγιση με εύκολη πρόσβαση σε διαχειριστές δικτύων. Στοχεύει στην αξιολόγηση της λειτουργίας μέσω του προσδιορισμού και υπολογισμού σχετικών δεικτών.
Τέλος, με βάση τόσο το κόστος λειτουργίας, απώλειας ισχύος και ενέργειας, όσο και το κόστος κατασκευής/μετατροπής/επέκτασης του δικτύου διανομής ηλεκτρικής ενέργειας αξιολογείται η οικονομική βιωσιμότητα της σχετικής επένδυσης και καθορίζεται το μέγεθος της ενδεχόμενης επένδυσης.

Η έρευνα αυτή στοχεύει στη διερεύνηση της συγχώνευσης δεδομένω ανάλυσης εικόνας, ψηφιακών διδύμων και τεχνητής νοημοσύνης (AI) για την προώθηση βελτιστοποιημένων γεωργικών πρακτικών και παρακολούθησης της ανάπτυξης των φυτών. Το επίκεντρο είναι να βελτιωθεί η λήψη αποφάσεων, να μειωθούν τα απόβλητα και να μεγιστοποιηθούν οι αποδόσεις σε γεωργικά περιβάλλοντα.

Οι  συμβατικές  πηγές  ενέργειας  (άνθρακας,  πετρέλαιο,  πυρηνική ενέργεια  και  φυσικό  αέριο)  επιφέρουν  δυσμενείς  επιπτώσεις  στο  περιβάλλον,  αφού  εκλύουν σημαντικές  ποσότητες  διοξειδίου του  άνθρακα  (CO2)  και  εντείνουν  το  φαινόμενο  του θερμοκηπίου. Προκειμένου η κατανάλωση του αποθεματικού σε παγκόσμιο και εγχώριο επίπεδο, σε ορυκτά καύσιμα να περιοριστεί, με συνακόλουθη τη μείωση των εκπεμπόμενων ρύπων, υπάρχει ανάγκη να ενισχυθεί συνολικά η αξιοποίηση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας.

Η συγκεκριμένη διδακτορική διατριβή, θα εστιάσει στον αειφόρο σχεδιασμό με έμφαση στα στάδια του κύκλου ζωής των προϊόντων θα πρέπει να περιλαμβάνουν απόκτηση εφοδιαστικής αλυσίδας, κατασκευή, συσκευασία, μεταφορά και διανομή, εγκατάσταση και συντήρηση, χρήση και τέλος του κύκλου ζωής.

Αρχικά θα γίνει μία βιβλιογραφική επισκόπηση των μεθόδων που υπάρχουν και εστιάζουν στην κυκλική οικονομία με σκοπό το πράσινο αποτύπωμα. Στη συνέχεια, θα παρουσιαστούν διάφορες μέθοδοι οι οποίες θα εστιάσουν στην αξιοποίηση των Ανανεώσιμων πηγών Ενέργειας με τελικό σκοπό την βελτίωση του πράσινου αποτυπώματος.