"ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΡΓΑΛΕΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΡΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΞΗΣΗ ΤΗΣ ΔΙΕΙΣΔΥΣΗΣ ΤΩΝ ΑΠΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΚΛΗΣΕΩΝ ΠΟΥ ΕΙΣΑΓΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΗΛΕΚΤΡΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΓΟΡΕΣ ΗΛΕΚΤΡΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ"
Η προώθηση των ανανεώσιμων μορφών ενέργειας είναι ένας από τους στόχους της ενεργειακής πολιτικής της Ένωσης.
Στην Οδηγία (EE) 2018/2001 τίθεται δεσμευτικός στόχος της Ένωσης για το 2030 το μερίδιο της ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές στην ακαθάριστη τελική κατανάλωση ενέργειας της Ένωσης να ανέρχεται σε τουλάχιστον 32%.
Στο πλαίσιο αυτό, στο Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα που υποβλήθηκε πρόσφατα στην ΕΕ τέθηκε εθνικός δεσμευτικός στόχος 31% για τη συμμετοχή των ΑΠΕ στην ακαθάριστη τελική κατανάλωση ενέργειας το 2030. Ειδικά στον τομέα της ηλεκτροπαραγωγής τέθηκε στόχος 55% για τη συμμετοχή των ΑΠΕ στην ακαθάριστη κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας το 2030. Αυτό σημαίνει ότι οι σταθμοί παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ μη ελεγχόμενης παραγωγής (αιολικοί και φωτοβολταϊκοί σταθμοί) θα πρέπει να αυξηθούν από 6,4GW, που αναμένεται να εγκατασταθούν μέχρι το 2020, σε 13,4GW το 2030.
Επίσης με την Οδηγία (ΕΕ) 2018/2001 προωθείται ο θεσμός των αυτοκαταναλωτών ανανεώσιμης ενέργειας και εισάγεται ο θεσμός των κοινοτήτων ανανεώσιμης ενέργειας. Έτσι οι καταναλωτές που είχαν έναν στατικό ρόλο στην ενεργειακή αλυσίδα, θα μετασχηματίζονται σε ενεργούς καταναλωτές και ταυτόχρονα παραγωγούς ηλεκτρικής ενέργειας από μικρές μονάδες ΑΠΕ (φωτοβολταϊκά στέγης, μικρές ανεμογεννήτριες κλπ) ή θα συμμετέχουν ως μέλη σε κοινότητες και θα καταναλώνουν ηλεκτρική ενέργεια που παράγεται από σταθμούς ΑΠΕ της κοινότητας.
Η μεγάλη αύξηση της διείσδυσης σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ μη ελεγχόμενης παραγωγής και ο νέος ρόλος των καταναλωτών δημιουργούν σημαντικές προκλήσεις αλλά και προβλήματα στη διαχείριση των συστημάτων και δικτύων ηλεκτρικής ενέργειας και στη λειτουργία των αγορών ηλεκτρικής ενέργειας.
Με τη μεγάλη αύξηση της διείσδυσης σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ μη ελεγχόμενης παραγωγής αυξάνεται η μεταβλητότητα και η αβεβαιότητα του υπολειπόμενου φορτίου και οι ανάγκες ευελιξίας του συστήματος. Οι βασικές κατηγορίες πηγών ευελιξίας είναι οι ελεγχόμενες μονάδες παραγωγής, η αποθήκευση, οι διασυνδέσεις και η απόκριση ζήτησης.
Επίσης, ο επανακαθορισμός του ρόλου των καταναλωτών θα οδηγήσει σε μεγάλη διείσδυση των ΑΠΕ στο Δίκτυο Διανομής και σε πολλαπλασιασμό των συμμετεχόντων στις αγορές ηλεκτρικής ενέργειας με αποτέλεσμα τεχνικές προκλήσεις στο Δίκτυο και αύξηση της πολυπλοκότητας της λειτουργίας των αγορών.
Στο πλαίσιο της διδακτορικής διατριβής θα αναλυθούν όλες οι τεχνολογίες και οι μέθοδοι που βοηθούν στην αντιμετώπιση των ανωτέρω προκλήσεων και προβλημάτων και θα αναπτυχθεί ένα μοντέλο για τη συνολική συγκριτική αξιολόγηση των ανωτέρω διαφορετικών τεχνολογιών και μεθόδων με σκοπό τη δημιουργία εργαλείου λήψης αποφάσεων για την επιλογή στήριξης των καταλληλότερων εξ αυτών.
