Σε έναν όλο και πιο διασυνδεδεμένο και τεχνολογικά προηγμένο κόσμο, η απόδοση και η αξιοπιστία σύνθετων συστημάτων έχουν εξαιρετική σημασία. Η διατριβή αυτή μελετά τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν τα συστήματα, διασφαλίζοντας παράλληλα οικονομική αποδοτικότητα και βιωσιμότητα. Εστιάζει στις σχέσεις μεταξύ βελτιστοποίησης, αξιοπιστίας και συντήρησης, αναγνωρίζοντας τη συλλογική τους επίδραση στη λειτουργία και τη μακροζωία πολύπλοκων συστημάτων. Εμβαθύνει σε προηγμένες μεθόδους βελτιστοποίησης, οι οποίες διασφαλίζουν ότι οι πόροι όπως οι δραστηριότητες συντήρησης και τα ποσοστά παραγωγής, κατανέμονται με σύνεση για την επίτευξη των καλύτερων δυνατών αποτελεσμάτων. Κεντρικό στοιχείο της διατριβής είναι η εξέταση της αξιοπιστίας με χρήση μοντέλων και αναλύσεων, για την κατανόηση των τρόπων αστοχίας και των πιθανοτήτων τους, επιτρέποντας το σχεδιασμό ισχυρών συστημάτων που μπορούν να είναι ανθεκτικά σε απρόβλεπτες προκλήσεις. Ταυτόχρονα μελετάται ένα φάσμα μεθόδων συντήρησης, από προληπτικά μέτρα έως διορθωτικές ενέργειες, όλες με στόχο τη διασφάλιση της αξιοπιστίας του συστήματος. Με τη βελτιστοποίηση των στρατηγικών συντήρησης, επιδιώκεται ελαχιστοποίηση του χρόνου διακοπής λειτουργίας, μείωση του λειτουργικού κόστους και μεγιστοποίηση της διάρκειας ζωής των συστημάτων. Διακρίνοντας το δυναμικό τους χαρακτήρα η διατριβή επικεντρώνεται στη διαρκή βελτίωση, αναπτύσσοντας ευέλικτα πλαίσια ΠΑ.Δ.Α. - ΑΡ.ΠΡΩΤ: 32404 - 17/04/2024 ΑιγάλεωΣε έναν όλο και πιο διασυνδεδεμένο και τεχνολογικά προηγμένο κόσμο, η απόδοση και η αξιοπιστία σύνθετων συστημάτων έχουν εξαιρετική σημασία. Η διατριβή αυτή μελετά τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν τα συστήματα, διασφαλίζοντας παράλληλα οικονομική αποδοτικότητα και βιωσιμότητα. Εστιάζει στις σχέσεις μεταξύ βελτιστοποίησης, αξιοπιστίας και συντήρησης, αναγνωρίζοντας τη συλλογική τους επίδραση στη λειτουργία και τη μακροζωία πολύπλοκων συστημάτων. Εμβαθύνει σε προηγμένες μεθόδους βελτιστοποίησης, οι οποίες διασφαλίζουν ότι οι πόροι όπως οι δραστηριότητες συντήρησης και τα ποσοστά παραγωγής, κατανέμονται με σύνεση για την επίτευξη των καλύτερων δυνατών αποτελεσμάτων. Κεντρικό στοιχείο της διατριβής είναι η εξέταση της αξιοπιστίας με χρήση μοντέλων και αναλύσεων, για την κατανόηση των τρόπων αστοχίας και των πιθανοτήτων τους, επιτρέποντας το σχεδιασμό ισχυρών συστημάτων που μπορούν να είναι ανθεκτικά σε απρόβλεπτες προκλήσεις. Ταυτόχρονα μελετάται ένα φάσμα μεθόδων συντήρησης, από προληπτικά μέτρα έως διορθωτικές ενέργειες, όλες με στόχο τη διασφάλιση της αξιοπιστίας του συστήματος. Με τη βελτιστοποίηση των στρατηγικών συντήρησης, επιδιώκεται ελαχιστοποίηση του χρόνου διακοπής λειτουργίας, μείωση του λειτουργικού κόστους και μεγιστοποίηση της διάρκειας ζωής των συστημάτων. Διακρίνοντας το δυναμικό τους χαρακτήρα η διατριβή επικεντρώνεται στη διαρκή βελτίωση, αναπτύσσοντας ευέλικτα πλαίσια και τεχνικές που εξελίσσονται από τις μεταβαλλόμενες συνθήκες λειτουργίας και τις αναδυόμενες τεχνολογίες.