Το κεντρικό ερευνητικό ερώτημα αυτής της διατριβής αποτελεί το εάν η έννοια της πιστότητας αναπαραγωγής του ήχου μεταβάλλεται, όταν μια νέα τεχνολογία αναπαραγωγής ήχου γίνεται εμπορικά διαθέσιμη και διαχέεται στην κοινωνία. Μέσα από την μελέτη συγκεκριμένων τεχνουργημάτων θα επιχειρήσουμε να αποδομήσουμε την ντετερμινιστική αντίληψη των γραμμικών εξελικτικών μεταβάσεων προς έναν ολοένα τελειότερο ήχο και να αναδείξουμε τα κοινωνικά και ιστορικά χαρακτηριστικά που εγγράφονται στα τεχνουργήματα αυτά και κατασκευάζουν την έννοια της πιστότητας. Αναλυτικότερα, θα δώσουμε έμφαση σε τρία τεχνουργήματα με καθοριστική σημασία στην ιστορία της αναπαραγωγής του ήχου: τον φωνόγραφο, τα αναλογικά ηχητικά συστήματα και τα ψηφιακά αντίστοιχα, τα οποία αντιπροσωπεύουν τρεις διακριτές τεχνολογικές περιοχές: την μηχανική, την αναλογική και την ψηφιακή ηλεκτρονική τεχνολογία. 

Στη παρούσα διατριβή θα επιχειρηθεί μια συνθετική προσέγγιση σε διαχρονικό άξονα, με τρόπο που να συμπυκνώνει τις διάφορες ερμηνείες της έννοιας της πιστότητας του ήχου και να αναδεικνύει τις διαδικασίες συμπαραγωγής της τεχνολογίας και της κοινωνίας.  Ταυτόχρονα,  διερευνώντας την τεχνολογική βάση και τη διαλεκτική σχέση της μηχανικής, της αναλογικής και της ψηφιακής ηλεκτρονικής αναπαραγωγής ήχου, στοχεύουμε να συμβάλλουμε στους σύγχρονους προβληματισμούς σχετικά με την ψηφιοποίηση ηχητικού αρχειακού υλικού.