Η παρούσα διδακτορική διατριβή θα ερευνήσει τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στο σχεδιασμό και την εφαρμογή της Τεχνητής Νοημοσύνης, τις νομικές και ηθικές διαστάσεις και τις επιπτώσεις τους στην ανάπτυξη της τεχνολογίας.Η παρούσα διδακτορική διατριβή θα ερευνήσει τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στο σχεδιασμό και την εφαρμογή της Τεχνητής Νοημοσύνης, τις νομικές και ηθικές διαστάσεις και τις επιπτώσεις τους στην ανάπτυξη της τεχνολογίας.Το κενό που υπάρχει σήμερα πρέπει να καλυφθεί λόγο της έλλειψης μεθόδων στην ανάπτυξη συστημάτων και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (τα ηθικά και τεχνικά τους ζητήματα), καθώς και να παρέχει το κατάλληλο πλαίσιο για την κατανόηση και τη σωστή συμμόρφωση με τις αναδυόμενες απαιτήσεις των νομικών κειμένων.Η πρόταση αυτή επιθυμεί να ανακαλύψει αδυναμίες στα νομικά κείμενα, να κατανοήσει τις επιπτώσεις τους από την ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης και να προτείνεται λύσεις.Θα αναλυθεί το τεχνικό τοπίο και θα αξιολογηθούν οι ικανότητες των συστημάτων να συμμορφώνονται με τις υπαγορεύσεις των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και της Δεοντολογίας. Εάν τα συστήματα αυτά δεν μπορούν να συμμορφωθούν, θα ερευνηθούν ενναλακτικές για να επιτευχθεί αυτός ο σκοπός. Η διατριβή αυτή φιλοδοξεί να χρησιμεύσει ως αρχή στην ακαδημαϊκή συζήτηση σχετικά με τον ρόλο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην εξέλιξη των εφαρμογών της τεχνητής νοημοσύνης.Αυτή η πρόταση θέτει ένα πλαίσιο πού διασφαλίζει ότι οι κανονισμοί, για την τεχνητή νοημοσύνη, βρίσκονται εντός μιας ηθικής μήτρας που μπορεί να δικαιολογήσει μια μέθοδο κατά την οποία λαμβάνονται υπόψιν τους οι ηθικοί και νομικοί παράγοντες, χωρίς να παραμελούνται οι τεχνικές δυνατότητες των συστημάτων.Ένας μεγάλος όγκος της βιβλιογραφίας για τα θέματα αυτά, επικεντρώνονται σε συγκεκριμένα ζητήματα που αφορούν τα προσωπικά δεδομένα, την ηθική επεξεργασίας δεδομένων ή παρέχει λύσεις σε οραματιζόμενα προβλήματα, συνήθως χωρίς ναλαμβάνονται υπόψη οι τεχνικοί περιορισμοί ή η φύση της τεχνητής νοημοσύνης. Ορισμένες εργασίες παρουσιάζουν την τεχνητή νοημοσύνη ως ένα στατικό αντικείμενο που δεν εξελίσσεται, ούτε αλλάζει. Η εξέλιξη είναι βασικό χαρακτηριστικό ορισμένων συστημάτων που παρουσιάζουν την δυνατότητα να ξεφύγουν από τους ορισμούς που θέτει το νομικό σύστημα το οποίο μόλις πρόσφατα άρχισε να καλύπτει τη διαφορά.Ορισμένοι επιστήμονες έχουν χαρακτηρίσει τον τρόπο με τον οποίο θεσμοθετείται η τεχνητή νοημοσύνη, ως «ηθικό πανικό». Δηλαδή, η αναγκαιότητα και η πρακτικότητα της θεσμοθέτησης είναι σε δεύτερη μοίρα προς όφελος της θεσμικής σταθερότητας και συμμόρφωσης, αγνοώντας εντελώς τις τεχνικές δυνατότητες των συστημάτων.Αυτή η διατριβή φιλοδοξεί να διορθώσει αυτή την κατάσταση και να διασφαλίσει ότι ένας νομοθέτης ή/και δημιουργός συστημάτων, θα έχει «ηθική βεβαιότητα», «νομική συνοχή» και «τεχνικό ορθολογισμό».